Finally!!

Dag kijkbuizers!!

Mijn waarbenjij.nu heeft een tijdje doodgelegen maar hier is die dan weer hoor een goede lange update over de laatste anderhalve week. En wat is er veel gebeurd zeg! Ondertussen zitten Shan en ik nu alweer in Parijs maar allereerst zal ik nog even een goede update geven over ons laatste weekje in Milaan. En wat een heerlijk weekje zeg!!

Zaterdagochtend dus alweer om vijf uur opgestaan om met de trein van 7 uur naar het meer Como te vertrekken. Ging daar schieten voor Como lifestyle, oftewel een tijdschrift voor rijkeluispeopletjes die hun eigen huisje bij het Comomeer hadden of daar gewoon hun vakantie doorbrachten. Half slapend in de trein kwam ik er na 20 minuten pas achter dat ik tegenover de fotograafassistent zat waar ik al een keer eerder mee gewerkt had en die er die dag ook bij zou zijn. Oeps.. Waarschijnlijk overgekomen als een arrogant model dat mensen niet gedag zegt die ze kent. Aangekomen in Como opgehaald in een veel te dure auto door een veel te dure mevrouw en afgezet bij een klein bootje. Meteen begonnen mijn zenuwen alarm te slaan. Boot, hele dag, buiten, koud, heel erg koud! Maar nee gelukkig deze klein boot was er alleen maar om ons naar de grotere villa te brengen. En als ik zeg groot bedoel ik ook groot. Een villa waarin je lekker kan verdwalen, een butler hebt, elk kopje thee op een dienblad met drie taartjes krijgt en waarvoor je maar liefst 120.000 euro per week betaalt om hem te huren. En het feit dat George Clooney drie huizen verderop vertoefte maakte het verhaal er natuurlijk ook niet slechter op. Ja ik moet eerlijk toegeven voor een klein moment schoot de gedachte ook even door mijn hoofd om een rijke kerel te trouwen en voor de rest van mijn leven in dit huis te gaan rlxen maar ja, geld maakt natuurlijk niet gelukkig. Alhoewel ik wel moet zeggen dat het heerlijk was om even een dagje als een echte rijkeluiskind in de gehele collectie van versace (denk roze bontjassen en lange avondjurken) te mogen zwieren. Lange dag gemaakt in ieder geval. Heerlijke lunch gehad ’s middags aan het meer. Wauw wat is het daar fantastisch zeg! ’S Avonds laat weer teruggekeerd naar Milano. En toen begon de meest geweldige avond ooit. Heerlijk uitgeweest. Veel te laat naar huis gekeerd. Haha geloof dat ik in totaal 26 uur achter elkaar niet geslapen heb. Naar een of andere club geweest buiten Milaan waar het zo ongelovelijk groot was dat ik na twee drankjes een kwartier erover heb gedaan ook maar iemand terug te vinden die ik kende. Supergezellig ook met Kevin (vriend van Nien) waarmee het de laatste avond uit was.

Zondag met William (jongen die ik in Milaan heb leren kennen) rondgeslenterd door Milaan. Heerlijk doelloos. Lekker in het park gehangen en gegeten. ’S Avonds Shan, Nien en Kevin gemeet voor happy hour. En alhoewel we alle vijf nogal dood waren toch gezellig avond gehad.

Maandag weer castings gelopen. Aangezien het Kevins laatste dagje was in Milaan ’s avonds uit eten geweest in een heerlijk Mexicaans restaurantje. Heerlijke salade gegeten. Was weer een keer lekker wat anders dan al dat Italiaanse eten.

Dinsdag rustig dagje gehad. Castings gelopen. Niet veel interessants.

Woensdag begon de onrust weer. Om zeven uur ’s morgens alweer in de trein gestapt op weg naar Reggio Emilia voor een presentatie van Maxmara. Aangezien ik deze presentatie al een keer eerder gedaan had was het weer gezellig om alle meisjes (die er vorige keer ook waren) weer te zien. Natuurlijk wel in de iets te vroege ochtenduurtjes. Echter genoeg tijd later gehad om bij te praten. De show begon pas om 4 uur ’s middags wat betekende dat ik ongeveer zo’n anderhalf boek uitgelezen heb en drie keer tegen de muur aan ben gelopen van verveling. De show ging goed. Ongeveer zo’n tien outfits aangehad met weinig tijd om om te kleden. Haha dat soort momenten zijn echt work-outs. Stressen achter de schermen en alle koelheid op de catwalk. ’S Avonds laat weer teruggekeerd naar Milaan waar ik werd opgepikt door William. Lekker happy-hour gedaan bij een superrestaurantje. Echter op de terugweg naar mijn appartement autopech gekregen. Haha in de dikke regen geprobeerd de uitlaat van de auto (die er af was gevallen) weer in elkaar te zetten. Wat vooral veel olieplekken en natte kleding opleverde maar weinig gefixde auto. Auto aan de kant van de weg gezet en de metro weer teruggepakt naar het appartement. Om een uurtje of 12 Shanna en Nina ontmoet bij een club called Magasine. Superleuke plek. Veel jonge mensen en een goeie dj. Na een tijdje met alle Dutchgirls op het podium bij de Dj beland. Wel natuurlijk weer op tijd naar huis gegaan vanwege de doordeweekse dag en aangezien ik die dag erna alweer om half 8 moest werken.

Donderdagmorgen dus weer vroeg op. Om half 8 moest ik aan de andere kant van Milaan zijn voor een presentatie van Danza. Je begrijpt het al, als prima-ballerina opgemaakt met knotje in het haar en roze lintje om het hoofd. Tien verschillende dansoutfits aangehad. Van Jazzballet tot Hiphop. Van Tutu tot Joggingpak..Veel gesmile en gehuppel. Gelukkig duurde het al met al allemaal niet zo lang en mocht ik om 12 uur alweer doorgaan voor de rest van mijn castings. Doorgeraced naar het bureau om iedereen gedag te zeggen. Jaja dat was wel even raar. De dag erna zou ik werken en maandag zou ik alweer naar Parijs vertrekken dus er moest al afscheid genomen worden. Na 3 maanden bijna dagelijks in en uit lopen was het dan nu eindelijk zover dat ik Milaan een tijd ging verlaten (en dan bedoel ik niet twee weken). Veel geknuffeld en gekust met iedereen en beloofd dat we elkaar weer snel zouden zien. Toen donderdagavond alweer vertrokken naar Reggio Emilia. Vrijdag zou ik nog een presentatie doen maar dan veel vroeger op de ochtend, waardoor het nodig was om weer een nachtje in Reggio Emilia te spenderen. Na veel stromende regen en kou heerlijk op tijd in mijn bedje gedoken om de volgende ochtend alweer om vijf uur op te staan. Haha ja inderdaad, dat was de derde dag achter elkaar dat ik voor zevenen mijn bed uit moest. Haha en wat had ik het er zwaar mee. Half bij het hotelontbijt in slaap gevallen, waardoor ik de rest van de middag dikke honger had en moest leven op automaatkoffie. Allereerst ’s morgens om 9 uur een presentatie gedaan en vervolgens nog een om half drie maar uiteindelijk begon die pas om 5 uur. Weer eens de tijd gedood met te veel boeken, sudoku en voor me uit staren. Als mensen mij de laatste tijd vragen wat mijn beroep is vertel ik ze dat ik een ster ben geworden in het vermaken van mezelf (tijdens jobs, castings en trein/vliegtuig/metro/bus en tramreizen). Door het wat gefrustreerde treinverkeer ’s avonds (de treinen gingen al niet zo vaak en de treinen die gingen hadden driekwartier vertraging) pas om 10 uur weer aangekomen in Milaan. En daar kon ik natuurlijk niet de laatste avond met Nien en Shan aan mij voorbij laten gaan. Weer gezellig uit eten geweest met de agency en heel kort even een club binnengestapt waarop mijn lichaam begon te protesteren en ik toch maar redelijk op tijd naar huis ben gegaan.

Fantastisch laatste weekend gehad!! In een woord Wauw! Zaterdagochtend vertrokken met de trein naar Genova waar William woonde. Genova is een plaatsje aan de kustlijn, ongeveer anderhalf uur uit Milaan. En oh mijn god wat is het daar mooi zeg. Op echte Italiaanse wijze van het station met een scooter opgehaald en langs de kustlijn gecruised. Heerlijk zonnetje op mijn helm en ik was in de zevende hemel. Voelde als een korte vakantie na het grijze, donkere, regenachtige Milaan. Na een half uur gescooter aangekomen in zijn dorpje waar vooral veel strand, schattige huisjes en ijswinkeltjes waren. Na een uurtje te hebben gechilled op het strand meegegaan naar Williams Waterpolowedstrijd. William is namelijk professioneel waterpolo-er en speelt in het beste team van Europa. Supertof om een keer te zien. Zeker aan te raden voor alle vrouwelijke kijkbuizers aangezien er vooral veel spier en weinig grote zwembroek bij komt kijken. Me heerlijk vermaakt. Even opgeschrokken toen de paparazzi-fotograaf ineens foto’s van ons begon te nemen maar blijkbaar is Waterpolo zo’n belangrijke sport in Italie dat de spelers ook BI-ers (Bekende Italianen) zijn. Ook weer eens grappig om mee te maken. Had even het idee dat ik weer terug was in China. Na de wedstrijd lekker lang stuk langs het strand gelopen om vervolgens met zijn vrienden te gaan happy-houren en te gaan eten bij een Mexicaans restaurantje. Supergezellig! Wist niet dat Italianen zoveel konden drinken. Na het eten nog doorgegaan naar een club en echt de allerlaatste avond feestgevierd in Italie. Zondagochtend heerlijk rlxd gedaan en na lopen genieten van het mooie plaatsje. ’S Avonds laat weer achterop de scooter gestapt om terug te gaan naar het station. Hmmm.. donker Milaan was weer wat minder leuk om terug te komen. Wel nog gezellig de laatste avond met Nien op de bank gehangen en thee lopen drinken.

En maandag was het dan zover. Na 3 maanden Milaan doorgegaan naar Parijs. En dat liep niet allemaal even soepel. Eenmaal aangekomen op het vliegveld bleken de piloten van Air-France besloten te hebben te gaan staken, wat betekende dat onze vlucht anderhalf uur later werd geplaatst. Uiteindelijk met A-Italia gevlogen (hoewel deze ook al in staking waren ging deze vlucht gelukkig wel door) en om 5 uur aangekomen in Paris, Paris. Vervolgens daar weer een uur lang staan wachten totdat mijn lovely zilveren beautycase ook eindelijk eens op de lopende band aan kwam zetten, wat die uiteindelijk toch niet meer gedaan heeft..Weer volop formuliertjes moeten invullen om mijn geliefde make-up, shampootjes, conditionertjes en alle andere troep die ik bijna nooit gebruik weer terug te kunnen vinden.

Weer lekker door Parijs heen geraced. En oh wat is het hier nu mooi rond deze tijd van het jaar. Overal voorbereidingen op kerst met duizend lichtjes en versieringen. Heerlijk om weer nieuwe energie te krijgen van deze stad. Milaan had net iets te lang geduurd en Parijs was weer fantastisch. We slapen hier in Saint-Germain. Superleuke buurt. We zitten in een modellenappartement waar ongeveer 8 modellen kunnen slapen (waarvan er nu vier zitten) met een vrouw die op alles, maar dan ook echt op alles let. In elke kamer hangen er A4-tjes op de muren met regels..Niet met de deuren slaan. Schoenen uit. Afwassen. Spullen opruimen. Jaja kijkbuizers, Shanna en ik zitten in Rehab. Nog nooit zoveel geslapen en zo schoon geweest. Wel heel mooi hoor verder, lekker ruim en met alle luxe dingetjes (magnetron haha) weer bij de hand. Moesten even wennen aan de kookgewoonten van onze huisgenoten (om 8 uur ’s morgens worden er al warme gerechten bereidt) maar verder alles prima..

Maandagavond terechtgekomen in een Mosselrestaurant aangezien we nog geen boodschappen in huis hadden. Helemaal heerlijk!

Dinsdagochtend vroeg naar de agency gegaan. Na het klaarmaken van onze boeken, foto’s nemen, maatjes opnemen (haha toch iedere keer weer een opluchting als ze daar tevreden mee zijn) en handtekeningetjes weer zetten was het alweer laat in de middag en hadden we nog een casting voordat we de franse supermarkt hebben geplunderd.

Vandaag is de trip pas echt begonnen. Vijf castings weer gelopen in hartje Paris. Weer even inkomen. Shan en ik hebben namelijk geconstanteerd dat er toch heel wat minder roltrappen hier in de metro’s zijn dan in Milaan. De conditie wordt weer opgebouwd.

Net teruggekomen van de Eiffeltoren waar we samen met lovely Suzanne (ook van Anka) naar de top van zijn geweest. Heerlijk fout toeristisch maar oh wat prachtig en romantisch toch weer.

Morgen weer een druk dagje met castings. Moeten alle klanten aankomende dagen zien die belangrijk zijn. Shan heeft morgen ook nog een testshoot dus daar wordt het al helemaal druk voor.

Zoals jullie je horen hebben wij ons prima vermaakt zo die laatste anderhalve week. Vanwege drukte, internetproblems helaas het thuisfront hier niet zo goed van op de hoogte hebben kunnen houden maar toch. Mijn waarbenjij.nu is weer geopend.

Keep you posted!!

Xxx