Cinderella fits the shoe..
Door: Virginia
Blijf op de hoogte en volg Virginia & Shanna & Sharon
09 Oktober 2008 | Italië, Milaan
Kijkbuizertjes!
En daar is die dan (waarschijnlijk)mijn laatste berichtje uit Milano City. Nou ja voor eventjes dan. Aangezien we de laatste week hier wat moeite/problemen hebben gehad met de internetverbinding was een goede upload er nog niet helemaal van gekomen. Daarom speciaal voor jullie dit allerlaatste berichtje. Extra lang om alles even bij te praten. Morgen vertrek ik weer naar Nederland. En eerlijk waar beste kijkbuizer ik kan niet wachten. Weilanden, koeien en stamkroegen klinken als chanel in mijn oren. Ik vlieg om precies te zijn om 6 uur (eigenlijk om 12 uur maar der ging iets fout met mijn ticket..grr..) en dat betekent dus dat om ongeveer 8 uur ik weer voet op land zet. Allereerst nog even een update:
Zondagochtend om 11 uur opgehaald door de fotograaf voor mijn free test. Superaardige gast. Na tien minuten gepraat te hebben al helemaal het idee gekregen dat we alletwee een beetje dezelfde soort foto's wilden wat mijn humeur voor die dag er al een stuk beter op maakte. Gratis testen kunnen namelijk soms niet helemaal goed uitpakken. Gelukkig viel het woord naturel het meest.
En ja dat was het ook letterlijk: naturel. Denk geen make-up (zelfs ik doe 's morgens nog meer op, of tenminste iets om eventuele walletjes te verbergen en mascara zoals de meeste vrouwelijke figuren doen) en op wat poeder in mijn haar na (wat het wat ruwer moet maken) verder niets wat ook maar flatterend kon zijn. Haha dit is de eerste keer dat ik ervaren heb dat naturel echt naturel is. Normaal als het plan van de shoot naturel is zijn ze er zo'n anderhalf uur mee bezig om je er naturel uit te laten zien. Gelukkig was het plan om snel te schieten. Wat ook aardig lukte. Om 4 uur waren we al klaar. Op zich redelijke fotos geworden. Ze moeten nu eerst nog bewerkt worden maar mijn bureau was er blij mee.
Maandag nog maar drie castings gedaan. Aangezien ik natuurlijk drie dagen later milaan zou verlaten waren al deze castings voor jobs die pas echt een week later zouden plaatsvinden (dan willen die lieve klanten nog wel eens een ticket voor je betalen). Waar ik echter dacht snel mee klaar te zijn liep al snel zo'n drie uur uit aangezien bij een van de drie castings een rij stond (van jongens en van meisjes) waarvan het einde niet meer te zien was. En dan bedoel ik het ook letterlijk. Normaal loop ik bij zulke castings weg (ga geen 2 uur lopen wachten om vervolgens meisje nummer 2685 te zijn die binnenloopt) maar omdat deze rij een aantal gekke bochten, trappen en kamers in beslag nam had ik niet gezien dat die zooo lang was. En dus twee-en-een-half-uur, drie bitchfights (na jou bitchfights met mannelijke modellen) 27 zuchten en vijftig i-pod nummers later was ik eindelijk aan de beurt. Gelukkig ging de casting nog wel goed. Anders had ik ze de hersens uitgeslagen.
Dinsdag de fitting gedaan voor de schoenencampagne. Haha vol zenuwen naar toe gegaan. Kon me nog herrineren van de casting dat ze meisjes zochten met kleine voetjes. Normaal ben ik met mijn maatje 38 niet echt gezegend aangezien bij shows ze meestal alleen maar grote maten schoenen hebben (lange modellen hebben ook grote voeten gaan ze vanuit) en ik dus altijd met twee maten te grote schoenen loop. Maar dit keer was een van de redenen dat ik naar deze casting werd gestuurd mijn kleine platvoeten. De schoenen van het merk (Alberto Fergamo) zijn namelijk alleen te verkrijgen in maat 37. Finger crossed dat ik me daar dus in kon wurmen. En ja 10 outfits, 12 paar schoenen en vier uur later bleek ik alle schoenen en kleren te passen. Jippie! Na de fitting doorgegaan naar nog een casting. Echt een van de leukste castings ever! Had namelijk vorig jaar hier in Milaan een kleine shoot gedaan voor de vanity fair met fotograaf Chris Heads. Een fotograaf waar Shanna al een keer eerder in Londen een paar weekjes bij had geslapen (je wordt dan bij iemand geplaatst) en om eerlijk te zeggen iemand zo gek als een deur. Hij heeft serieus overal foto's van lopen maken. Van mijn chanel-gympen, prada-horloge, jeans en blouse. Haha mijn hoofd was later aan de beurt. Echt zo twintig minuten bij de casting lopen praten terwijl er nog vier miepies achter mij zaten te wachten. Blijkbaar zet die ook zijn foto's van de go-sees online op zijn website. Voor de nieuwsgierigen: www.chrisheads.com (go-sees).
Gisterochtend al vroeg naar de shoecampagne gegaan. Om 9 uur werd ik verwacht aan de andere kant van Milaan. Na een half uur op de make-up-artist en haarstylist te hebben gewacht met zijn allen doorgereden naar Parco Sempione (het park waar we normaal altijd happy-hour doen, chillen en naar basketbal kijken) om daar de foto's te schieten. We zouden in een dag de campagne en de catalogus schieten, wat nog een aardige opgave bleek. Met een iets te hyper fotograaf, te veel mensen die iets over de foto wilde zeggen en te veel foto's gingen we pas om 5 uur lunchen (haha mijn ogen begonnen na een tijdje er toch wel erg moe uit te zien op de foto). Uiteindelijk pas om een uurtje of half negen gefinished. En dat was nog even tandjes op elkaar zetten. Met alleen een flinterdun topje en shortje aan werd het toch wel erg koud 's avonds doodstil op een bankje zitten. Wat tot gevolg had dat elke tien seconden waarbij we niet hoefde te schieten (wanneer de fotograaf bijv. het licht moest aanpassen) er twee mannen naar me toe kwamen rennen met jassen die over schouders en benen werden gegooid. Gelukkig wel allemaal aardige mensen dus wat het allemaal wat draagbaarder maakten. Jaja werdagen van 12 uur met tien minuutjes pauze zijn hier heel gewoon. Onwijs glamoures je begrijpt het. Ook maar weer eens doorgehad gister hoe onwijs veel gestoorde mensen er in milaan rondlopen. Normaal kom je die alleen tegen in de metro en af-en-toe bij het over straat lopen maar blijkbaar zijn ze overdag ook allemaal in het park te vinden. Zo begon het de eerste foto met een jongen die ons allereerst om geld wilde vragen, vervolgens weggestuurd werd en omdat die zo pissig was na een tijdje dat die op een bepaald plekje niet mocht staan (midden voor de camera) begon die schreeuwen als een of andere gestoorde rondjes om me heen te rennen. Dik gelachen natuurlijk. Verder heel wat opmerkingen naar mijn hoofd gekregen van bankhangers en duizend keer op de foto gezet door chineesjes. Aparte dag dus! Foto's zijn gelukkig wel mooi geworden.
Gisteravond vroeg naar bed gegaan. Was echt te moe. Vandaag heb ik nog 1 callback daarna ga ik lekker mijn koffertje inpakken en morgen is het dan zover. Waaaah. Na zoveel mensen te hebben zien komen en gaan ben ik echt onwijs blij dat het nou eindelijk mijn beurt is. Kan niet wachten om al mijn geliefden weer in mijn handen te sluiten. Morgenvroeg ga ik nog even langs the agency om iedereen gedag te zeggen en de laatste dingetjes te regelen en vervolgens naar het vliegveld.
De 26e ben ik weer terug in Milano. Eerst twee weekjes thuis chillen!
Zie jullie dit weekend!! Waaaah!!
XXXXXX
En daar is die dan (waarschijnlijk)mijn laatste berichtje uit Milano City. Nou ja voor eventjes dan. Aangezien we de laatste week hier wat moeite/problemen hebben gehad met de internetverbinding was een goede upload er nog niet helemaal van gekomen. Daarom speciaal voor jullie dit allerlaatste berichtje. Extra lang om alles even bij te praten. Morgen vertrek ik weer naar Nederland. En eerlijk waar beste kijkbuizer ik kan niet wachten. Weilanden, koeien en stamkroegen klinken als chanel in mijn oren. Ik vlieg om precies te zijn om 6 uur (eigenlijk om 12 uur maar der ging iets fout met mijn ticket..grr..) en dat betekent dus dat om ongeveer 8 uur ik weer voet op land zet. Allereerst nog even een update:
Zondagochtend om 11 uur opgehaald door de fotograaf voor mijn free test. Superaardige gast. Na tien minuten gepraat te hebben al helemaal het idee gekregen dat we alletwee een beetje dezelfde soort foto's wilden wat mijn humeur voor die dag er al een stuk beter op maakte. Gratis testen kunnen namelijk soms niet helemaal goed uitpakken. Gelukkig viel het woord naturel het meest.
En ja dat was het ook letterlijk: naturel. Denk geen make-up (zelfs ik doe 's morgens nog meer op, of tenminste iets om eventuele walletjes te verbergen en mascara zoals de meeste vrouwelijke figuren doen) en op wat poeder in mijn haar na (wat het wat ruwer moet maken) verder niets wat ook maar flatterend kon zijn. Haha dit is de eerste keer dat ik ervaren heb dat naturel echt naturel is. Normaal als het plan van de shoot naturel is zijn ze er zo'n anderhalf uur mee bezig om je er naturel uit te laten zien. Gelukkig was het plan om snel te schieten. Wat ook aardig lukte. Om 4 uur waren we al klaar. Op zich redelijke fotos geworden. Ze moeten nu eerst nog bewerkt worden maar mijn bureau was er blij mee.
Maandag nog maar drie castings gedaan. Aangezien ik natuurlijk drie dagen later milaan zou verlaten waren al deze castings voor jobs die pas echt een week later zouden plaatsvinden (dan willen die lieve klanten nog wel eens een ticket voor je betalen). Waar ik echter dacht snel mee klaar te zijn liep al snel zo'n drie uur uit aangezien bij een van de drie castings een rij stond (van jongens en van meisjes) waarvan het einde niet meer te zien was. En dan bedoel ik het ook letterlijk. Normaal loop ik bij zulke castings weg (ga geen 2 uur lopen wachten om vervolgens meisje nummer 2685 te zijn die binnenloopt) maar omdat deze rij een aantal gekke bochten, trappen en kamers in beslag nam had ik niet gezien dat die zooo lang was. En dus twee-en-een-half-uur, drie bitchfights (na jou bitchfights met mannelijke modellen) 27 zuchten en vijftig i-pod nummers later was ik eindelijk aan de beurt. Gelukkig ging de casting nog wel goed. Anders had ik ze de hersens uitgeslagen.
Dinsdag de fitting gedaan voor de schoenencampagne. Haha vol zenuwen naar toe gegaan. Kon me nog herrineren van de casting dat ze meisjes zochten met kleine voetjes. Normaal ben ik met mijn maatje 38 niet echt gezegend aangezien bij shows ze meestal alleen maar grote maten schoenen hebben (lange modellen hebben ook grote voeten gaan ze vanuit) en ik dus altijd met twee maten te grote schoenen loop. Maar dit keer was een van de redenen dat ik naar deze casting werd gestuurd mijn kleine platvoeten. De schoenen van het merk (Alberto Fergamo) zijn namelijk alleen te verkrijgen in maat 37. Finger crossed dat ik me daar dus in kon wurmen. En ja 10 outfits, 12 paar schoenen en vier uur later bleek ik alle schoenen en kleren te passen. Jippie! Na de fitting doorgegaan naar nog een casting. Echt een van de leukste castings ever! Had namelijk vorig jaar hier in Milaan een kleine shoot gedaan voor de vanity fair met fotograaf Chris Heads. Een fotograaf waar Shanna al een keer eerder in Londen een paar weekjes bij had geslapen (je wordt dan bij iemand geplaatst) en om eerlijk te zeggen iemand zo gek als een deur. Hij heeft serieus overal foto's van lopen maken. Van mijn chanel-gympen, prada-horloge, jeans en blouse. Haha mijn hoofd was later aan de beurt. Echt zo twintig minuten bij de casting lopen praten terwijl er nog vier miepies achter mij zaten te wachten. Blijkbaar zet die ook zijn foto's van de go-sees online op zijn website. Voor de nieuwsgierigen: www.chrisheads.com (go-sees).
Gisterochtend al vroeg naar de shoecampagne gegaan. Om 9 uur werd ik verwacht aan de andere kant van Milaan. Na een half uur op de make-up-artist en haarstylist te hebben gewacht met zijn allen doorgereden naar Parco Sempione (het park waar we normaal altijd happy-hour doen, chillen en naar basketbal kijken) om daar de foto's te schieten. We zouden in een dag de campagne en de catalogus schieten, wat nog een aardige opgave bleek. Met een iets te hyper fotograaf, te veel mensen die iets over de foto wilde zeggen en te veel foto's gingen we pas om 5 uur lunchen (haha mijn ogen begonnen na een tijdje er toch wel erg moe uit te zien op de foto). Uiteindelijk pas om een uurtje of half negen gefinished. En dat was nog even tandjes op elkaar zetten. Met alleen een flinterdun topje en shortje aan werd het toch wel erg koud 's avonds doodstil op een bankje zitten. Wat tot gevolg had dat elke tien seconden waarbij we niet hoefde te schieten (wanneer de fotograaf bijv. het licht moest aanpassen) er twee mannen naar me toe kwamen rennen met jassen die over schouders en benen werden gegooid. Gelukkig wel allemaal aardige mensen dus wat het allemaal wat draagbaarder maakten. Jaja werdagen van 12 uur met tien minuutjes pauze zijn hier heel gewoon. Onwijs glamoures je begrijpt het. Ook maar weer eens doorgehad gister hoe onwijs veel gestoorde mensen er in milaan rondlopen. Normaal kom je die alleen tegen in de metro en af-en-toe bij het over straat lopen maar blijkbaar zijn ze overdag ook allemaal in het park te vinden. Zo begon het de eerste foto met een jongen die ons allereerst om geld wilde vragen, vervolgens weggestuurd werd en omdat die zo pissig was na een tijdje dat die op een bepaald plekje niet mocht staan (midden voor de camera) begon die schreeuwen als een of andere gestoorde rondjes om me heen te rennen. Dik gelachen natuurlijk. Verder heel wat opmerkingen naar mijn hoofd gekregen van bankhangers en duizend keer op de foto gezet door chineesjes. Aparte dag dus! Foto's zijn gelukkig wel mooi geworden.
Gisteravond vroeg naar bed gegaan. Was echt te moe. Vandaag heb ik nog 1 callback daarna ga ik lekker mijn koffertje inpakken en morgen is het dan zover. Waaaah. Na zoveel mensen te hebben zien komen en gaan ben ik echt onwijs blij dat het nou eindelijk mijn beurt is. Kan niet wachten om al mijn geliefden weer in mijn handen te sluiten. Morgenvroeg ga ik nog even langs the agency om iedereen gedag te zeggen en de laatste dingetjes te regelen en vervolgens naar het vliegveld.
De 26e ben ik weer terug in Milano. Eerst twee weekjes thuis chillen!
Zie jullie dit weekend!! Waaaah!!
XXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
