trein-vliegtuig-vliegtuig-trein-vliegtuig-trein

Daaaag beste kijkbuizers!

Even tijdje geleden dat ik hier een goed berichtje geplaatst heb. Vanaf het laatste berichtje zoveel onderweg geweest waardoor updaten echt onmogelijk was. Het was me het weekje wel namelijk. De meeste plekken waar ik was geen internet te bekennen, of tegen zulke dure prijzen dat mijn portemonnee niet meegaf.

Ik zal maar gewoon doorgaan waar ik gebleven was, mijn reggae avond.

Na dus heerlijk gechilled te hebben met mijn nieuwe huisgenoot nog redelijk vroeg me bed ingedoken. Volgende ochtend vroeg opgestaan om lekker even rustig aan te kunnen doen en mezelf een beetje goed op te kunnen frissen. Na een fijne douche en lekkere thee met melk (mijn nieuwe paris-addiction, zelf koffie zetten ben ik niet zo'n ster in op vreemde apparaten) geprobeerd te internetten en iets van nieuws op tv te vinden. Aangezien de laptop van me huisgenoot echter op zijn eigen kamer stond, en ik het een beetje asociaal vond om deze zomaar zelf te pakken, een poging gedaan op de huiscomputer. Echter niet zo'n succes. Internet op de huiscomputer was nergens te bekennen en de televisie heb ik daar een soort van (tja hoe zal ik dit nou zeggen).... gemold. Ach ja, dat krijg je met drie afstandbedieningen, te rare knopjes en een niet zo zeer technisch persoon als ik. Ik ging er echter op dat moment al vanuit dat mijn huisgenoot de deur al uit was (had al anderhalf uur geen geluid uit zijn kamer horen komen en hij had gezegd dat die vroeg moest beginnen). Niets bleek echter minder waar te zijn toen onze reggae-vriend me betrapte op het frustreren met stekkers en te veel zwarte elektrische doosjes, waardoor ik zowat een hartverzwakking kreeg. Na nog even gezellig een kopje thee te hebben gedaan de deur uitgelopen op naar het bureau. Hier ongeveer zo'n vier tickets in me handen geduwt gekregen en te veel papierwerk voor de opvolgende dagen.

Na nog een casting te hebben gedaan snel weer naar mijn appartementje gerend om mijn koffertje te pakken voor mijn vlucht waarmee ik die avond naar Nice zou vertrekken. Met metro, trein en shuttle vervolgens op de luchthaven gearriveerd om een zeer mooie vlucht naar Nice te maken. Supermooi omdat Nice een hele aparte manier van aanvliegen heeft. Het lijkt namelijk net alsof je in het water gaat landen (de landingsbaan ligt in het water) en je hebt een supermooie uitkijk over de kust.

Vervolgens opgehaald door de driver en doorgereden naar Grasse, een supermooie stad waar de oorsprong van de parfum is. Verder zeer veel bloemen en ander mooi groen. Geslapen in hotel des parfums waar ik eigenlijk na het kijken van een te foute franse bollywood film als een blok in slaap ben gevallen.

's Morgens vroeg weer opgehaald en doorgereden naar een mooie franse villa waar de shoot plaatsvond: denk zwembad, tuin zo groot als een voetbalveld, tuinhuis, mooie blauwe luikjes etc. Supermooie locatie. Echter niet veel gebruik van gemaakt aangezien de meeste foto's voor sieraden, make-up en parfum was, oftewel niet veel achtergrond. Heerlijk 's middags gegeten als in een echte bertollireclame onder de olijfbomen met heerlijke couscous sla en sandwiches. Zeer gezellig met het hele gezin van de fotograaf (die namelijk zelf in die villa woonde). Lekker op tijd gefinished met nog genoeg tijd om mijn vliegtuig te halen.

Te veel Nederlanders op het vliegveld van Nice! Zag een paar vluchten naar Amsterdam gaan waar ik best jaloers op was. Zelf een trip gemaakt van 8 uur alweer vliegtuig, shuttle, trein en taxi om eindelijk weer thuis te komen, waar mijn huisgenoot iets te aanhankelijk werd. Na het duidelijk maken dat dit toch echt niet ging gebeuren veel te laat in slaap gevallen.

Volgende ochtend: PANIEK! Aangezien ik met me telefoon in me handen in slaap gevallen was en hier mijn wekker op aan had gezet had ik me wekker 's nachts om vijf uur (blijkbaar in een reflex) weggedrukt. Werd dus ongeveer een half uur voordat de thalys weer terug naar Nederland ging wakker. Als een gestoorde idiote vervolgens in de eerste grijpbare outfit gesprongen en mijn huisgenoot een taxi voor me laten bellen. Na het (letterlijk) gooien van al mijn kleren in me koffer de trap afgerend de taxi in. Waar deze frans-chinese meneer toch echt niet helemaal begreep hoeveel haast ik precies had, denk: 30 km per uur rijden terwijl er niemand voor je rijdt. Net echter gelukkig vijf minuten voor tijd me zitplaatsje gevonden en me heerlijk opgefrist (voor zover dat kon) in het thalystoilet dat een halve meter bij halve meter telt.

Gelukkig kon ik wel om half 12 weer voet in laag land zetten. Heerlijk weer, nederlandse rlxdheid. Nou ja voor eventjes dan. Na anderhalve dag thuis te zijn geweest vertrek ik morgen voor een dag naar Londen voor een shoot voor de Engelse Marie-Claire en dinsdag met mijn mozarella-mate met de trein naar Berlijn voor Berlin's fashionweek. Wat een weekje! Gelooft u mij beste kijkbuizer als ik zeg dat ik geen trein, vliegtuig of metro meer kan zien?

Ik hou u op de hoogte!

Liefs

Virginia