De shootdagen

Kijkbuizers!

Nog even een update over de shoot, scheelt weer heel wat vraagjes van wat ik de afgelopen daagjes nou toch heb uitgespookt op tijden dat ik eigenlijk in de schoolbanken had moeten zitten.

In ieder geval, zondagavond is de crew gearriveerd. Zeer fijne mensen & gezellig nog even een drankje gedaan! Toen eindelijk na veel te veel uurtjes van opblijven, te weinig koffie om het vol te houden en kapotte voeten met blaren me bedje ingedoken. Een zeer ruim bedje wel te verstaan.

Volgende ochtend schieten. Heb hele dag als een sixties-vamp rond mogen banjeren. We schoten in het hotel zelf aangezien het daar zeer mooie plekjes had. Leverde echter wel gekke bekken op van andere mensen die toch niet helemaal begrepen wat ik nou in badpak & galajurk daar deed. Zeer fijne plaatjes geschoten.

Volgende dag was vooral in het begin wat minder plesant. Om 5 uur s'morgens in vol ornaat mezelf in de make-up mogen hijsen, wat ik wel kon gebruiken na 3 dagen van geen toiletspullen (denk dramakapsels, zwarte randen & nog steeds dezelfde kleren). 2 uur lang in een stoeltjes mogen slapen en toen ik wakker werd was ik spontaan verandert in een elfje. Ja wonderen bestaan nog. Vervolgens me naar het ontbijt begeven waar ik de jongen zag zitten met wie ik die dag ging schieten. Nou ja jongen, jongen, denk rimpels en zo'n 13 jaar meer levensjaartjes dan dat ik heb en je bent er. Na zo'n anderhalf uur gewacht te hebben op de styliste (5 uur was nogal voor niks geweest) 2 uur in de auto gezeten naar een te oud-italiaans-kan-op-een-ansichtkaart-stadje. Na 4 zeer romantisch-oh-wat-ben-verliefd-op-een-30-jarige-foto's begon het keihard te regenen en 2 uur in de auto moeten schuilen. Daarna doorgegaan met schieten om na te veel gezeur (geen toestemming om te schieten, nog meer regen & omkleden in een te kleine auto) toch eindelijk de shoot gefinished. Daarna gezellig met de fotograaf en zijn assistenten uit eten geweest en als een kapotte in het hotel neergestort, waar eindelijk mijn heerlijke koffertje op me stond te wachten.

Volgende ochtend door drivertje naar het vliegveld gebracht ('zijn we er al bijna?" "Zijn we er al bijna?" "I dont understand") en een uur vertraagde vlucht gestapt. Na fijn lastig gevallen te zijn door een iets te veel pratende napoleaan met 3 minuten overstaptijd gerend, gesprongen & vooral bijna gejankt toch net mijn volgende vlucht kunnen halen van milaan naar Amsterdam. Waar echter ik gerend had, had me koffertje niet zo'n pit gehad en die is nu dus nog steeds in Milano, toestand toestand.

In ieder geval, het was me het tripje wel kijkbuizers! Morgen vertrek ik naar Hong Kong!!! WAaaahh!! Heerlijk 1 dagje schieten en dan 1 dagje shoppen en dan naar huis! Wordt vast een heerlijke jetlag!

Tot horens kijkbuizers!xxxx